مروری بر رویدادهای مهم تاریخ امروز ایران و جهان : مورخه 10 اردیبهشت برابر با 29 آوریل در تاریخ چه گذشت| تقویم تاریخ ایران و جهان

مروری بر رویدادهای مهم تاریخ امروز ایران و جهان : مورخه 10 اردیبهشت برابر با 29 آوریل  در تاریخ چه گذشت| تقویم تاریخ ایران و جهان

 امروز 10 اردیبهشت برابر با 29 آوریل تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.

رویداد ها:  

711 - عبور لشکریان اسلام به فرماندهی طارق ابن زیاد از تنگه جبل طارق

طارق ابن زیاد 30 اپریل سال 711 میلادی با هدق تصرف اسپانیا، با سپاهی از مسلمانان از تنگه 13 کیلومتری میان آفریقا و اروپا که به نام او جبل طارق (جیبرالتار) خوانده می شود گذشت و پا به خاک اروپا گذارد. طارق که یک ژنرال از مردم «بربرBerber» آفریقای شمالی بود و معاونت موسی ابن نصیر حکمران اموی آفریقیه (سرزمین های مسلمان نشین شمال آفریقا به مرکزیت تونس) را برعهده داشت به تصمیم دمشق (ولید ابن عبدالملک، از بنی امیه) عزم تصرف اروپا و به اسلام دعوت کردن مردم این منطقه را کرده بود. طارق که 9 سال بعد در دمشق درگذشت، هشتاد روز پس از عبور از تنگه، در «19 ژوئیه» بر ارتش ویزیگوت ها در آندلوسا Andalusia (آندلس ـ مناطق جنوبی و شرقی اسپانیا) پیروز شد. در این جنگ «رودریکRoderic» پادشاه ویزیگت ها کشته شد.
    

تصور طارق به قلم فرنگی ها

طارق پس از پیروزی بر ویزیگوت ها قصد تصرف فرانسه را کرد و چند نقطه مرزی از خاک فرانسه را هم به دست آورد که به دمشق احضار شد و چون مورد سوء ظن حکمران اموی وقت قرار گرفت، اجازه بازگشت به دست نیاورد و در همان شهر درگذشت.

1030 - اشاره ای به کارهای سلطان محمود غزنوی

مورخان انگلیسی که درباره گسترش اسلام در قرن 11 میلادی در شبه قاره هند تحقیق کرده اند؛ درگذشت سلطان محمود غزنوی را 30 اپریل 1030 نوشته اند. سلطان محمود به نام گسترش اسلام، چند حمله نظامی به هند برد و از سوی خلیفه عباسی وقت مورد تقدیر قرار گرفت. وی با این اقدام خود نخستین سنگ بنای کشوری را گذارد که 9 قرن پس از او به نام پاکستان مرکب از مسلمانان هند پا به عرصه وجود گذارد.
    

تصویر سلطان محمود

مشغله دیگر محمود که شهر غزنه در ایران خاوری آن روز را پایتخت قرار داده در عمران و آبادانی اش کوشیده و آن را به مرکز تجمع ادیبان و دانشمندان زمان تبدیل کرده بود جلوگیری از گسترش مهاجرت سلجوقیان بود که در ماوراء آمو دریا (جیحون) پراکنده بودند. قلمرو سلطان محمود محدود به ایران خاوری بود و در مرکز و غرب ایران از ری (تهران) تجاوز نکرد. با این که پارسی، زبان نیاکان سلطان محمود نبود (زیرا که از ترکان غز بود)، وی با حمایت از شعرایی که در دربار او گرد آمده بودند عملا به شعر و ادب پارسی خدمت بسیار کرد. بیشتر شهرت سلطان محمود به دلیل مدح او از سوی همین شاعران و ادیبان بوده است. فردوسی پنج سال پیش از درگذشت سلطان محمود در 87 سالگی در توس فوت شده بود . فردوسی که برابر کوروش و داریوش به ایران خدمت کرد از شاعران دربار سلطان محمود و طرف توجه او نبود.
   
محمود که در سال 998 میلادی برجای پدرش سبکتکین نشست 32 سال حکومت کرد. پیش از سبکتکین، پدر او الپتکین که از افسران ترک ارتش سامانیان بود در گوشه ای از افغانستان امروز که در آن زمان خراسان بزرگتر خوانده می شد دعوی استقلال کرده و تشکیل یک قلمرو برای خود داده بود.
    
شهر «لشکرگاه» در افغانستان از مناطقی است که سلطان محمود بنا کرده است. این شهر در آن زمان اختصاص به استقرار سپاهیان غزنوی داشت. وی به آبادانی شهر بست Bost نیز کمر همت بست. این شهر در حقیقت پایتخت زمستانی سلطان محمود بود زیرا که زمستان غزنه سخت بود.
   
 پس از محمود، مسعود پسر او برادرش محمد را که برجای پدر نشسته بود کور کرد و خود جای او را گرفت.

1649 - جنبش همتراز بشمار آوردن مردم - Levellers

اپریل 1649 آغاز سرکوبی جنبش خودجوش « له ولر ها Levellers» یا همتزار انگاشتن مردم( عمدتا در امور حکومتی، سیاست و آزادی های اجتماعی) که در همین دهه در انگلستان بپا خاسته بود و جان لیبورن، «اورتن» و «والوین» عملا رهبری آن را برعهده داشتند به حساب آورده شده است.
    

این جنبش که بسیاری از هدفهای آن هنوز دنبال می شود و در میان روشنفکران هواداران فروان دارد پارلمان و دولت پارلمانی را هم به صورتی که بود کافی برای اٍعمال واقعی اصل « قدرت ناشی از مردم است » نمی دانست و خواهان شرکت هرچه بیشتر مردم در بحث و مذاکرات پارلمان و شوراها (تعیین سرنوشتشان) و ایجاد شورای مدیریت به جای یک مدیر واحد در سازمانهای عمومی و انجام همه محاکمات با حضور هیات منصفه بود و تاکید بر این داشت که ثروت، زرنگی و امتیازهای دیگر نیاید عامل رسیدن به قدرت حکومتی شود. الغاء حکومت و مدیریت موروثی و هر گونه انحصار در جامعه ازجمله حذف سلطنت و مجلس لردان (شیوخ ــ سنا) از اصول دیگر «له ولر» ها بود. این جنبش خواهان آزادی مذهبی، حق طلاق، انتخاب حرفه، آزادی بیان و اجتماعات به معنای واقعی کلمه بود.
   
 پس از این که آرمانهای این جنبش مورد حمایت مردم قرار گرفت و گسترش درگیری پادشاه انگلستان با پارلمان به بسط نفوذ «له ولر» ها کمک کرد سران این جنبش پارلمان را مجبور کردند که برای قبول لوایح و طرحها جهت بررسی؛ ضابطه تعیین کند تا قانونی که یک نفر و یا یک گروه و یک جنس (زن یا مرد به تنهایی) از آن برخوردار شوند مطرح و تصویب نشود و « قانون » تبعیض آفرین و ناراضی ساز نباشد و عام و جامع باشد.
   
 «له ولر» ها، خود حاضر نبودند مدیر سازمان و نماینده پارلمان شوند و همین امر بر محبوبیت آنان می افزود. ایجاد جامعه دوستان (کویکرها) توسط جورج فاکس در 1648 بر اعتبار اندیشه های «له ولرها» افزود، ولی هنگامی که سران این جنبش اصول خود را به سازمان های نظامی گسترش دادند بهانه سرکوب شدن خود را به دست دادند.
  
 پس از اعدام چارلز پادشاه وقت انگلستان در سی ام ژانویه 1649 و الغاء سلطنت و مجلس لردها در مارس همین سال، سران جنبش «له ولر ها» در بیانیه ای خواهان ایجاد شورای فرماندهی به جای یک فرمانده درهریک از واحدهای ارتش شدند و درجه بالاتر نظامی را دلیل فرمانده شدن و بالادست بودن ندانستند و این عمل سبب چند شورش و نافرمانی در میان افسران جزء شد و بهانه لازم را به دولت داد تا جنبش را سرکوب کند و این سرکوبی از به زندان افکندن «جان لیبورن» شروع شد. با وجود این، الیور کرمول که پس از اعدام چارلز، قدرت اول در انگلستان بشمار می رفت در 19 ماه مه 1649 این کشور را یک کامان ولث (جامعه مشترک المنافع) اعلام داشت و حکومت را به یک شورای دولتی مرکب از 40 تن سپرد ــ همان چیزی که له ولر ها هم در آرزوی تحقق آن بودند.

جان لیبورن

 
  جنبش همتراز انگاشتن مردم در انگلستان، پس از به زندان افتادن لیبورن رو به ضعف نهاد ولی ترجمه و انتشار بیانیه های لیبورن که در 1657 در 42 سالگی درگذشت و همفکرانش باعث جهانی شدن این فکر و باقی ماندن آن تحت عناوین دیگر از جمله «پاپیولار ساورنتی» شده است.

1789 -  سی آوریل این سال، ژنرال جورج واشنگتن در بالکن ساختمان فدرال در خیابان «وال استریت» شهر نیویورک به گونه ای که مردم او را ببینند سوگند وفاداری به قانون اساسی و ملت یاد کرد و نخستین رئیس جمهور فدراسیون (ایالات متحده) شد.

1300 - خروج نیروهای انگلیس از خاک ایران پس از استقرار دولت کودتا

پس از تثبیت دولت کودتایی سیدضیاءالدین طباطبایی و آسوده خاطر شدن دولت انگلستان از تامین منافع خود در ایران و با استقرار نیروهای ایرانی در مناطق حساس، در دهم اردیبهشت 1300، قوای انگلیسی متشکل از 2300 انگلیسی و 9300 هندی، به منظور خروج از کشور، از قزوین به طرف همدان حرکت کردند. انگیزه اصلی انگلستان برای خروج نیروهایش از ایران، کاستن از مخارج سنگین اداره این عده و برطرف شدن خطر بلشویک‏ها در روسیه بود.

1921 - آیرونساید ایران را ترک کرد

ژنرال انگلیسی «آیرونساید» پس از اطمینان از این که دولت کودتا شکست نخواهد خورد دهم اردیبهشت 1300 (30 اپریل 1921 ـ دو ماه و یک هفته پس از کودتا) ایران را ترک کرد. وی موفق نشد به بلشویکهای روسیه از داخل ایران مستقیما آسیب بزند.
   

ادموند آیرونساید

آیرونساید از مهرماه 1299 (سپتامبر 1920) فرماندهی نیروهای مسلح انگلستان در ایران و امور نظامی مربوط به آن کشور در تهران را برعهده گرفته بود و یکی از وظایف او کوتاه کردن دست قزاقهای روس بود که پس از انقلاب بلشویکی روسیه در ایران مانده بودند و جدا از حکومت کمونیستی روسیه، به فعالیت خود در سازمانهای نظامی ایران ادامه می دادند و موی دماغ انگلیسی ها بودند.
  
 آیرونساید دو هفته پس از انتصاب خود در ملاقات با رئیس الوزراء وقت، خواستار برکناری افسران روس از قزاقخانه ایران شده بود و در این زمینه التیماتوم هم داده بود. ماموریت دیگر آیرونساید جلوگیری از گسترش کمونیسم از روسیه به ایران بود .
  
 اصرار آیرونساید و دولت انگلستان به اخراج افسران روس که دیگر عملا آواره و بدون وطن بودند باعث کناره گیری پی در پی دو رئیس الوزراء ایران شد و آیرونساید به نتیجه ای که می خواست نرسید. در اینجا بود که انگلستان با توجه به شرایط تازه و این که کمونیستها موفق به تثبیت وضع خود در روسیه شده بودند سیاست دیگری در پیش گرفت و آیرونساید در نیمه اول بهمن 1299 با ژنرال رضاخان (پهلوی) ملاقات کرد و سه هفته بعد تهران به تصرف نیروهای این ژنرال درآمد و ....

1949 - کیفرخواست اعدام برای سران حزب توده

دهم اردیبهشت 1328 (سی ام اپریل 1949) اعلام شد که سازمان قضایی ارتش برای سران حزب کمونیست ایران (توده) که پس از رویداد تیراندازی به شاه در 15 بهمن سال 1327 در دانشگاه تهران غیر قانونی اعلام شده بود کیفرخواست اعدام صادر کرده است. پاره ای از این متهمین قبلا وزیر و نماینده مجلس بودند و یکی از آنان فرماندار تهران هم شده بود. حکم محکمه نظامی درباره آنان 28 اردیبهشت 1328 صادر شد.

1359 - اشغال مسلحانه سفارت ایران در لندن

پنج روز پس از شکست حمله نظامی آمریکا به ایران برای آزادسازی گروگان‏های سفارت این کشور از دست دانشجویان مسلمان پیرو خط امام و وقوع حادثه طبس، پنج مرد مسلح، سفارت ایران در لندن را به اشغال خود درآورده و تمام بیست کارمند ایرانی شاغل در سفارت را به گروگان گرفتند. این عده که خود را عرب ایرانی معرفی کردند، خواهان آزادی زندانیانی شدند که از چندی قبل در رابطه با حوادث انفجار در جنوب کشور در بازداشت به سر می‏بردند. آنان همچنین عنوان کردند که به محض اینکه ایران گروگان‏های آمریکایی را از بند رها سازند، دیپلمات‏های گروگان گرفته شده را آزاد خواهند کرد. این تروریست‏ها همچنین درخواست کردند تا یک هواپیمای اختصاصی در اختیار گروه قرار داده شود تا همراه گروگان‏ها از انگلیس خارج شوند. دولت ایران با هیچ یک از درخواست‏های مهاجمین موافقت نکرد تا اینکه تروریست‏ها پس از ناامیدی از دستیابی به خواسته‏هایشان، سفارت ایران را در لندن منفجر کردند و 2 نفر را به شهادت رساندند. این اشغال و گروگان‏گیری، بازتاب وسیعی در جهان پیدا کرد. گفته می‏شد این توطئه در حقیقت به دنبال تبانی پنهانی آمریکا و انگلیس علیه انقلاب اسلامی ایران، صورت گرفته است، هرچند اقدامات خرابکارانه مزدوران رژیم بعث عراق نیز در این میان قابل توجه است.

1970 - حمله نظامی امریکا به کامبوج در جنوب آسیا

در حالی که ایالات متحده امریکا درگیر جنگ خونین ویتنام بود، در 30 آوریل 1970م، نیروهای نظامی امریکا، از زمین و هوا به کامبوج، همسایه ویتنام حمله کردند و این کشور آسیای جنوب شرقی را اشغال نمودند. ریچارد نیکسون، رئیس جمهور وقت امریکا، هدف خود از اشغال کامبوج را به دست آوردن فرصت کافی برای خروج سربازان امریکایى از ویتنام اعلام کرد. نیکسون در توجیه اشغال کامبوج می‏گفت اگر در آزمایش‏های مختلف، امریکا به عنوان قدرت‏مندترین کشور جهان، مانند یک غول بیچاره عمل کند، هرج و مرج طلبان، ناسیونالیست‏ها و کمونیست‏ها بر ملت‏های جهان و جوامع مختلفْ حاکم خواهند شد و به این شکل منافع امریکا و جهان سرمایه داری به خطر خواهد افتاد. اشغال کامبوج، امواج مخالفت‏های امریکایى‏ها را با جنگ‏طلبی‏های سردمداران ایالات متحده افزایش داد. شدت اعتراضات در امریکا به حدی بود که گارد ملی این کشور، دانشجویان امریکایى معترض در دانشگاه‏ها را به گلوله بست که نمونه بارز آن، کشته شدن دانشجویان امریکایى در دانشگاه اوهایو بود. با افزایش این موج اعتراض، کنگره امریکا با تصویب لایحه‏ای، نیکسون را مجبور کرد که نیروهای نظامی امریکا را تا ژوئیه 1970م از کامبوج خارج کند. در نهایت، امریکا در اواخر سال 1970م، به اشغال کامبوج خاتمه داد و خاک این کشور را ترک کرد. با این حال، امریکا، حکومت دست‏نشانده خود را در کامبوج بر سر کار آورد که پس از شکست امریکا در جنگ ویتنام، این دولت نظامی نیز سرنگون شد. جالب این که درست پنج سال پس از لشکرکشی نظامیان امریکایی به کامبوج، همین غول بیچاره، در 30 آوریل 1975م از ویتنام نیز شکست خورد.

ریچارد نیکسون و برنامه حمبه به کامبوج

1975 - سقوط سایگون و تامین وحدت ویتنام

سه ویت کنگ سی ام آوریل 1975 از پشت یک بام یک ساختمان ورود تانکهایشان را به شهر سایگون نگاه می کنند ، شهر آرام است و قتل و جرح و غارت هم در کار نیست
درست سی سال پس از خودکشی هیتلر و سقوط برلین، در همین روز در 30 اپریل 1975 شهر سایگون پس از سالها جنگ خونین به تصرف نیروهای ویت کنگ و وحدت طلب ویتنامی درآمد و کشور ویتنام یکپارچه شد.

   
 پیش از سقوط شهر جنوبی سایگون، بسیاری از مقامات دولتی که در طول جنگ با آمریکا همکاری داشتند با هواپیما و هلی کوپترهای آمریکایی از سایگون به ناوهای این کشور که در همان نزدیکی بودند منتقل شده بودند و آخرین دسته نیز از طریق پشت بام سفارت آمریکا سایگون را ترک کردند. شهر سایگون بعدا به «هوشی مین سیتی» تغییر نام داده شد و کسی هم اعدام نشد . تنها مقامات سابق به اردوگاه بازآموزی فرستاده شدند تا تفکّر آنان اصلاح شود و بعدا به زندگانی عادی بازگشتند. مورخان در اظهارنظرها دهه یکم قرن 21 خود، ویتنام را [گرچه با رژیم پکن اختلافات ارضی دارد] یک کشور بدون دشمن جهان توصیف کرده بودند که بدون معارضه به سوی قدرت شدن پیش می تازد.

مناسبت ها:

روز ملی خلیج فارس

نام تاریخی این خلیج، در زبان‌های گوناگون، ترجمه عبارت خلیج‌فارس یا دریای پارس بوده است .

خلیج‌فارس پس از خلیج‌ مکزیک و خلیج هودسن، سومین خلیج‌ بزرگ جهان به‌شمار می‌آید. به سبب وجود منابع سرشار نفت و گاز در خلیج‌فارس و سواحل آن، این آبراهه در سطح بین‌المللی، منطقه‌ای مهم و راهبردی به‌شمار می‌آید. زمین‌شناسان معتقدند صورت نخستین خلیج‌فارس در کنار دشت‌های جنوبی ایران تشکیل شد و به مرور زمان ، شکل ثابت کنونی خود را یافت. خلیج‌فارس اصلی‌ترین نامی است که از کهن‌ترین منابع بر جای مانده است. جغرافی‌دانان و تاریخ‌نگاران اسلامی، همچون طبری، مسعودی و یعقوبی به اتفاق در کتب خطی به جای مانده از خود اذعان دارند که تمامی نواحی خلیج‌پارس در دوره‌های پیش از اسلام به ایران تعلق داشته است . ابن‌حوقل بغدادی در کتاب خود «صوره العرض» از این منطقه به عنوان دریای پارس نام می برد . شورای‌عالی انقلاب فرهنگی با توجه به هدف قراردادن هویت فرهنگی و تاریخی ملت ایران، روز اخراج پرتغالی‌ها از تنگه هرمز ، دهم اردیبهشت را به‌عنوان روز ملی خلیج‌فارس نامگذاری کرد .

مهمترین اسناد جهانی در تأیید مالکیت خلیج فارس :

قدمت "خلیج فارس " با همین نام چندان دیرینه است که عده‌ای معتقدند "خلیج فارس گهواره تمدن جهان یا خاستگاه نوع بشر است ".

یونانی‌های باستان این خلیج را "پرسیکوس سینوس " یا "سینوس پرسیکوس " که همان خلیج فارس است نامیدند، از آنجا که این نام برای نخستین بار در منابع درست و معتبر تاریخی که غیر ایرانیان نوشته‌اند آمده است، هیچگونه شائبه نژادی در وضع آن وجود ندارد.

در زیر به مهمترین اسناد جهانی در تأیید مالکیت خلیج فارس اشاره‌ای خواهیم داشت.

- فلاویوس آریانوس که در قرن دوم میلادی می‌زیسته در کتابی که درباره جنگهای اسکندر نوشته بود از سفر دریاسالار ارتش اسکندر به دریای پارس نام برده است.
وی این دریای پارس را به نام پرسیکون کایتاس نوشته است که همان خلیج فارس کنونی است.

- استرابون جغرافی‌دان نامور یونانی که تا 19 پس از میلاد می‌زیسته است در نقشه‌های خود از همین نام برای دریای پارس استفاده کرده است.

- کلودیس پتوله یا بطلیموس جغرافی‌دان – نقشه نگار ریاضیدان و نویسنده قرن دوم میلادی در کتابهای نقشه‌های جهان خود که شامل 27 نقشه از جهان و کشورهای مختلف است نام دریای پارس را به نام پرسیکوس سینوس آورده است. وی امپراتوری شاهنشاهی اشکانی را به تصویر کشیده است.

- کوین کورسیوس روفوس مورخ نامدار رومی که یورشهای اسکندر به کشورهای مختلف را به رشته تحریر در آورده است در قمستی مربوط به ایران از دریای پارس به نام "اکوارم پرسیکو " نام برده است که در پارسی امروزی به معنی آبگیر پارس ترجمه می‌شود.

- ابوبکر احمدبن محمد معروف به ابن فقیه در کتاب نامور خود ( مختصر البلدان ) از دریای پارس به نام بحر فارس نام برده است.

- ابوعلی احمدبن عمر در کتاب خود ( الاعلاق النفیسه ) از دریای ایران به نام خلیج فارس نام برده است.

-در کتاب عجایب الاقا لیم السبعه الی نهایه ا لعماره نام دریای ایران به صورت بحر فارس آمده است.

- در کتاب المسالک الممالک ابن خرداذبه بحر فارس مشهود است.

-ابوا لحسن علی حسین مسعودی مورخ نامدار در کتاب مشهور خود به نام مروج الذهب – التنبیه و الاشراف این دریای ایرانی را به نام حقیقی‌اش یعنی دریای پارس آورده است.

- ابن المطهر المقدسی در کتاب تاریخ خود ( البلدء و التواریخ ) نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- ابن حوقل در کتاب صوره الارض نام دریای پارس را آورده است.

- المقدسی در کتاب احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم نام دریای پارس را نوشته است.

- ابوریحان بیرونی فیلسوف بزرگ ایرانی در کتاب عظیم التفهیم لاوائل صناعه التنجیم نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- ابوعبدالله محمد بن محمد معروف به الشریف الادریسی در کتاب نزهه المشتاق فی اختراق الافاق نام دریای فارس را به روشنی چند بار آورده است.

- ابن بلخی در کتاب فارسنامه‌اش که یکی از مشهورترین کتب تاریخی است نام دریای پارس را آورده است.

- یاقوت حموی در کتاب معجم البلدان نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- قزوینی در کتاب آثار البلاد و اخبار العباد و عجایب المخلوقات و غرائب الموجودات نام دریای پارس را آورده است.

- ابوالفداء در کتاب تقویم البلدان نام دریای پارس را نوشته است.

-شمس الدین ابوعبدالله محمد ابن ابی طالب در کتاب نخبه الدهرفی عجایب البروالبحر نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- شهاب الدین احمد بن عبدالوهاب در کتاب نهایت الارب فی فنون العرب نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- حمدالله مستوفی قزوینی در کتاب نزهه القلوب نیز نام دریای پارس را آورده است.

- ابن بطوطه در سفرنامه خود به نام تحفه النظار فی غرایب الامصار و غرائب الاسفار نیز نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- حاج خلیفه در کتاب کشف الظنون نیز از دریای پارس نام آورده است.

زادروزها

    ۱۲۸۸ - رهی معیری، شاعر و ترانه‌سرا
    ۱۳۰۰ - محمد اسماعیل رضوانی - پژوهشگر تاریخ معاصر

رهی معیری

    ۱۳۴۴ - ادریان کیوان پاسدار، هنرپیشه و کارگردان آمریکایی
    ۱۶۶۲ - ماری دوم، شهبانوی انگلستان، اسکاتلند و ایرلند.

ماری دوم

    ۱۹۳۰ - وارن بافت سرمایه‌گذار آمریکایی

مرگ‌ها

    ۱۳۴۹ - اسماعیل آشتیانی، شاعر، ادیب و نقاش ایرانی
    ۱۳۶۱ - محسن وزوایی مسئول محور لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله در عملیات بیت‌المقدس

اسماعیل آشتیانی

    ۱۳۷۶ - روح‌انگیز سامی‌نژاد، نخستین هنرپیشه‌ی زن ایرانی
    ۱۸۳۲ - ادوار مانه، نقاش فرانسوی

روح‌انگیز سامی‌نژاد

    ۱۸۹۴ - گوستاو کایبوت، نقاش دریافتگرای فرانسوی.
    ۱۹۴۵ - آدولف هیتلر، صدر اعظم آلمان نازی.

اوا براون

    ۱۹۴۵ - اوا براون، همسر آدولف هیتلر.