صنعت خودروسازی در سالهای اخیر پیشرفتهای بسیار خوبی کرده و از وجود فناوریهای خلاقانهای بهره برده، اما با وجود این، هنوز راه درازی تا پیوند خوردن ایدههای داستانهای علمی تخیلی با خودروهای واقعی تولید شده، وجود دارد. در ادامه به بررسی فناوریهایی خواهیم رفت که در سالهای آینده فاصلهی خودروهای تولیدی را با ایدهآل خودروهای مدرن کاهش خواهند داد. صنعت خودروسازی در سالهای اخیر پیشرفتهای بسیار خوبی کرده و از وجود فناوریهای خلاقانهای بهره برده، اما با وجود این، هنوز راه درازی تا پیوند خوردن ایدههای داستانهای علمی تخیلی با خودروهای واقعی تولید شده، وجود دارد. در ادامه به بررسی فناوریهایی خواهیم رفت که در سالهای آینده فاصلهی خودروهای تولیدی را با ایدهآل خودروهای مدرن کاهش خواهند داد.
هدآپ دیسپلیها از جملهی فناوریهایی است که شاهد استفاده از آن در بسیاری از خودروهای مفهومی هستیم، البته این قابلیت هنوز در مراحل ابتدایی توسعه قرار دارد. بسیاری از نمونههای نمایش داده شده فقط قادرند تا اطلاعاتی چون سرعت حرکت خودرو و همچنین اطلاعات ناوبری را نمایش دهند، اما چیزی که کمپانی بریتانیایی جگوار-لندروور در پی ارائهی آن است، بسیار هیجان انگیز است.
کمپانی بریتانیایی جگوار-لندروور، درصدد ترکیب دو فناوری شیشههای هوشمند با هدآپ دیسپلی لیزری است. ترکیب این دو فناوری قابلیت استفاده از تمام نقاط شیشهی مورد استفاده در خودرو از قبیل شیشهی جلو، طرفین و پنل شیشهای سقف را میسر کرده است.
در خودروی مفهومی لندروور که در آن از وجود شیشهی هوشمند استفاده شده بود، سیستم ناوبری اطلاعات مربوط به نقاط مهم موجود در مسیر را روی شیشههای جانبی برای سرنشینان خودرو نمایش میدهد. سرنشینان میتوانند برای مشاهدهی اطلاعات نمایش داده شده با جزئیات بیشتر، این تصاویر را به شیشهی جلو، انتقال دهند.
علاوه بر نمایش اطلاعات سیستم ناوبری، شیشهی هوشمند قادر است تا در زمان طی مسیر ناهموار، موانع غیرقابل مشاهده در طول مسیر را از طریق دوربینهای تعبیه شده در بدنهی خودرو، روی شیشه نمایش دهد. با استفاده از این قابلیت، راننده میتواند براحتی خودرو را در مسیرهای ناهموار هدایت کند. لندروور این قابلیت را «کاپوت شفاف» نامگذاری کرده است. در زمان حرکت در داخل جادهها و خیابانهای شهری نیز از این سیستم میتوان برای مشاهدهی موانع پیش رو استفاده کرد.
متخصصان جگوار هم با استفاده از هدآپ دیسپلی لیزری، قابلیتهای کاربردی را در اختیار راننده قرار دادهاند. این متخصصان قابلیتهای قابل استفاده در هدآپ دیسپلی لیزری را در کل شیشهی جلوی خودرو در اختیار راننده قرار دادهاند. برای مثال این قابلیت با نمایش خطوط و پیکانهای مجازی در جلو خودور، راننده را در مسیریابی یاری خواهد کرد.
کمپانی جگوار که نمونهی خودروی خود را در نمایشگاه لسآنجلس ۲۰۱۴ به نمایش گذاشته بود، بزرگترین چالش را در مسیر تولید انبوه این سیستم و استفاده از آن در خودروها را اندازهی ماژولهای لیزری و گرمای حاصل از این سیستم عنوان کرد.
اعمال محدودیتهای زیست محیطی از طرف نهادهای قانونگذار و هزینهی بالای تهیه سوخت برای مصرفکنندگان و در عین حال تمایل برای خرید خودروهای پرقدرت، تولیدکنندگان خودرو را ملزم به یافتن راهکارهایی برای تولید خودروهای بهینه و پرقدرت کرده است. نتیجهی چنین شرایطی، همهگیر شدن استفاده از توربو شارژر در خودروهای امروزی است. هرچند استفاده از توربوشارژر منجر به افزایش قدرت خروجی پیشرانه در عین مصرف پایین سوخت شده، اما فناوری مورد استفاده چندان بروز نیست و با ماهیت این روزهای فناوری مورد استفاده در داشبورد خودروها همخوانی ندارد، از اینرو خودروسازان در پی استفاده از توربوشارژرهای الکترونیکی هستند.
ساز و کار توربوشارژرهای مورد استفاده در خودروهای کنونی بدین گونه است که گاز حاصل از سوختن بنزین و اکسیژن درون سیلندر، پس از خارج شدن از سوپاپ و پیش از انتقال به اگزوز، برای به چرخش درآوردن پرههای توربوشارژر مورد استفاده قرار میگیرد. توربوشارژر با کشیدن هوای بیشتر به درون خودرو و فشرده کردن آن، منجر به بالارفتن میزان اکسیژن مخلوط شده با بنزینی میشود که به درون سیلندر منتقل میشود و این امر نتیجهای جز بهتر سوختن بنزین در مجاورت اکسیژن ندارد. قدرت بیشتر در ازای مصرف سوخت کمتر، حاصل استفاده از توربوشارژر در موتور خودروها است. علیرغم اینکه استفاده از این سیستم بسیار بهینه است، اما مشکلات و نقاط ضعفی نیز وجود دارد. لزوم استفاده از گاز خروجی از سیلندر، به منزله نیاز این سیستم به کارکردن موتور است که این موضوع منجر به ایجاد لگ در نیاز به قدرت در لحظات اولیه کار کردن موتور میشود. این مشکل نتیجهای جز عدم بهرهوری و مصرف سوخت بیشتر ندارد.
در توربوشارژر الکترونیکی، پاسخ سیستم بسیار سریع بوده و فقط زمانی وارد مدار میشود که خودرو به استفاده از آن نیاز دارد. برای مثال میتوان به نمونهی مفهومی مورد استفاده در ولوو اشاره کرد. این کمپانی سوئدی با استفاده از توربوشارژر الکترونیکی در کنار یک موتور ۲ لیتری، قادر به تولید ۴۵۰ اسب بخار قدرت در کنار مصرف پایین سوخت شده است.
فراری و آئودی نیز در حال کار روی توسعهی توربوشارژرهای الکترونیکی هستند. آئودی وعدهی عرضهی چنین فناوری را در نسل بعدی R8 داده است. یقینا استفاده از چنین سیستمهای میتواند قدرت مهارنشدنی را در کنار مصرف سوخت کم در اختیار رانندگانی قرار دهد که صدای غرش موتور لذتی وصفناشدنی برای آنها به ارمغان میآورد.
بسیاری از غولهای خودروسازی در کنار کمپانیهایی چون گوگل و بیدو در پی تولید خودروهای هوشمند هستند، اما تا زمان تولید چنین خودروهایی و صدور مجوزهای لازم برای تردد این خودروها راه درازی باقی مانده است. در مرحلهی اول، خودروسازان برای تولید چنین خودروهایی سیستمهایی چون رانندگی هوشمند در بزرگراهها را در محصولات خود تعبیه میکنند.
در حال حاضر شماری از خودروهای لوکس موجود در بازار از وجود این فناوری بهره میبرند. از جملهی این خودروها میتوان هوندا CR-V مدل ۲۰۱۴ اشاره کرد. سیستم رانندهی هوشمند از ترکیب کروز کنترل با سیستم کنترل راداری تشکیل شده تا خودرو را در مسیر و بین خطوط با توجه به فاکتورهایی چون سرعت تعیین شده و توجه به سرعت وسیلهی نقلیه جلویی هدایت میکند.
در حال حاضر این سیستم نیز با چالشهایی روبرو است که بیشتر جنبهی نرمافزاری دارد. لزوم تصمیمگیری صحیح در لحظات بحرانی از جملهی مواردی است باید از آن اطمینان حاصل شود. سیستم هوشمند مورد استفاده باید توانایی هدایت خودرو یا توقف آن را در لحظات بحرانی داشته باشد.
خودروسازان بسیاری در این حوزه در حال تلاش هستند و شماری نیز محصولات خود را بصورت رسمی روانهی بازار کردهاند. از جملهی این خودروسازان می توان به تسلا اشاره کرد که در نمونهی دو موتورهی S، از قابلیت رانندگی هوشمند بهره برده است. کمپانی آلمانی آئودی نیز وعدهی عرضهی این سیستم را در A8 داده است. تصویر فوق متعلق به آزمایش این سیستم در آئودی A7 است.
نظر شما در خصوص فناوریهای بحث شده چیست؟ کدامیک از موارد فوق میتواند موفقتر از بقیه باشد؟