۷۸ سال پیش در چنین روزی یعنی ۱۰ ژآنویه سال ۱۹۳۶ رابرت وودرو ویلسون ستاره شناس آمریکایی متولد شد. شهرت این دانشمند بزرگ بخاطر کشف تابش زمینه کیهانی است که به همین خاطر نیز جایزه‌ی نوبل فیزیک سال ۱۹۷۸ را به همراه آرنو آلن پنزیات بدست آورد.
رابرت وودرو ویلسون در شهر هوستون تگزاس متولد شد و بعد از پایان
تحصیلات در مقطع ابتدایی دروه دبیرستان را در مدرسه لامار با موفقیت به
پایان برساند. سپس به دانشگاه
رایس در هوستن رفت و کارشناسی خود
را در رشته فیزیک از این دانشگاه بدست آورد. بعد از پایان دوره‌ی کارشناسی
برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر به دانشگاه فنی کالیفرنیا رفت و تا مقطع
دکترا در این دانشگاه در رشته فیزیک ادامه تحصیل داد. بعد از پایان تحصیلات
در لابراتوار تحقیقاتی بل مشغول شد و تا سال ۱۹۹۴ در این لابراتوار به
عنوان محقق باقی ماند. مهمترین دستاورد علمی دکتر رابرت ویلسون به زمانی
باز می‌گردد که مسئولیت بهبود رادارهای لابراتوار را بر عهده داشت. در آن
زمان آنتن‌های این آزمایشگاه نویزهایی را دریافت می‌کرد که منشا آنها
نامشخص بود. رابرت ویلسون در سال ۱۹۶۴ با بررسی دقیق این نویزها، متوجه
وجود منبع اصلی آنها شد. آنچه رابرت وودوارد کشف کرد تابش زمینه کیهانی
نامیده می‌شود. تابش زمینه کیهانی تابشی الکترومغناطیسی است که سراسر کیهان
را پوشانده است و قدیمی‌ترین امواج نور شناخته شده در دنیای پیرامون به
شمار می‌آید.
این کشف کمک بسیاری به
نظریه مه‌بانگ یا انفجار بزرگ کرد چراکه در این نظریه بر وجود امواج اشاره شده است و این کشف تاییدی بر
بعضی از جنبه‌های این مدل کیهان شناسی بود. نظریه مه‌بانگ یا انفجار بزرگ
یک مدل کیهان شناسی پذیرفته شده برای توصیف مراحل نخستین شکل‌گیری جهان است
که بر اساس آن جهان ۱۳٫۷۹۸ میلیارد سال قبل در نتیجه انفجاری بسیار بزرگ
به نام مه‌بانگ پدیدآمده است. تابش زمینه‌ی کیهانی یکی از پیش‌بینی‌هایی
بوده است که در نظریه‌ی مه‌بانگ مطرح شده است. طبق این نظریه، عالم نخستین
پلاسمای داغی از فوتون‌ها، الکترون‌ها و باریون‌ها بوده است که فوتون‌ها
پیوسته با الکترون‌ها برهمکنش تامسون داشتند. در این شرایط با انبساط جهان و
پایین آمدن دمای آن، الکترون‌ها با پروتون‌ها ترکیب شدند و اتم‌های
هیدروژن را ساختند بعد از مدتی فرایند تامسون متوقف می‌شود و فوتون‌ها
آزادانه شروع به حرکت می‌کنند.
در سال ۱۹۷۸ دکتر رابرت وودرو ویلسون بخاطر کشف تابش زمینه کیهانی مفتخر
به دریافت جایزه نوبل فیزیک شد. وی در سال ۱۹۹۴ خود را از بیشتر کارهای
تحقیقاتی بازنشست کرد اما کماکان یکی از اعضای اصلی لابراتوار فیزیک فضایی
دانشگاه هاروارد است.