پل هرمان مولر در دانشگاه بازل زیر نظر دانشمندان بزرگی نظیر پروفسور فریدریش فیشر و هانس روپ پرورش یافت و توانست سال ۱۹۲۵ دکترای خود را از این دانشگاه دریافت کند. اوایل دهه ۱۹۳۰ دکتر پل هرمان مولر به عنوان مسئول پروژه تحقیقاتی برای ساخت یک ماده حشره‌کش انتخاب شد. در آن دوران مواد حشره‌کش یا بسیار گران و غیر استفاده بودند یا کم اثر و بی‌ارزش که نمی‌توانستند در مقابله با بیماری‌هایی نظیر مالاریا و یا تب زرد استفاده شوند و سالانه هزاران نفر جان خود را بخاطر این بیماری‌ها از دست می‌دادند. زمانی که دکتر مولر تحقیقات خود را آغاز کرد دریافت که حشرات مواد شیمیایی را متفاوت با پستانداران جذب می‌کنند و مکانیزم بدن آنها با پستانداران متفاوت است. همین موضوع باعث شد تا وی به این نتیجه برسد که احتمالا سم شیمیایی را میتوان پیدا کرد که برای حشرات کاملا کشنده باشد و در عین حال کمترین اثر و خطر را برای جانداران یا گیاهان به همراه داشته باشد و در عین حال پایداری بالایی داشته باشد و بتوان با هزینه بسیار کم آنها را تولید کرد. در آن دوران دو اتفاق باعث شد تا مولر تمام انرژی خود را روی این پروژه تحقیقاتی قرار دهد یکی بحران مواد غذایی در سوئیس بخاطر حمله حشرات به مزارع که بسیاری را با گرسنگی مواجه کرده بود و دیگری شیوع بیماری حصبه در روسیه که جان بسیاری را می‌گرفت.
پل هرمان مولر به مدت ۴ سال با وسواس بسیار، به تحقیقات خود ادامه داد و در این مدت حدود ۳۴۹ بار با شکست مواجه شد که شاید این موضوع در نوع خود رکورد به شمار می‌رود. اما آنچه وی به دنبالش بود هیچ کس تصور نمی‌کرد امکان پذیر باشد. پل هرمان مولر هر بار که با شکست مواجه می‌شد تمام نتایج را ثبت و آنها را مرور می‌کرد و سپس به تحقیقاتش از نو ادامه می‌داد. سرانجام بعد از تحقیقات بسیار، دکتر پل هرمان مولر توانست به آنچه دنبالش بود دست پیدا کند و آن چیزی نبود جز دیکرو دیفنیل تری کلرواتان یا ددت. بعد از اینکه مولر توانست به اطمینان لازم در خصوص این ماده و تاثیر آن برای کشتن حشرات اطمینان پیدا کند گزارش خود را ارائه کرد و استفاده از آن برای آفت زدایی از محصولات کشاورزی آغاز شد. وزارت کشاورزی سوئیس بعد از مدتی اثربخشی این ماده را تایید کرد تا انقلابی در صنعت کشاورزی و تامین مواد غذایی در جهان شکل بگیرد. این ماده همچنین برای مبارزه با بیماری‌هایی نظیر طاعون، مالاریا، حصبه و بسیاری دیگر که از طریق پشه، شپش و کک انتقال می‌یافت مورد استفاده قرار گرفت و جان میلیون‌ها انسان را نجات داد. ددت یکی از معروفترین مواد شیمیایی برای مبارزه با آفات به حساب می‌آید. این ماده برای اولین بار در سال ۱۸۷۴ توسط یک دانشجوی آلمانی رشته شیمی به نام اتمر زیدلر که آن را جهت پروژه پایان‌نامه دکترا خود انتخاب کرده بود، کشف شد. اما تا سال ۱۹۳۹ خواص حشره کشی آن کشف نشد.
اگرچه این ماده سمی در دورانی باعث نجات بسیاری از انسان‌ها شد و انقلابی در صنعت کشاورزی بوجود آورد، اما بعدها تحقیقات بیشتر نشان داد که این ماده سمی در کنار مزایایی که به همراه دارد نتایج منفی نیز دارد و به همین دلیل دهه ۱۹۶۰ استفاده از این ماده کاهش یافت و حتی در بعضی از کشورها ممنوع اعلام شد. دلیل اثر مخرب ددت را میتوان انحلال پذیری ناچیز آن در آب و در عوض ذخیره شدنش در بافت چربی دانست. کم حل شدن این ماده در آب باعث می‌شود میزان سمی که وارد بدن جاندار می‌شود، به وسیله آب دفع نشود، به تدریج در بدن جمع شود و اثرات ناگوار خود را برجای گذارد. این سم در زنجیره غذایی منتقل می‌شود و بر حلقه‌های بعدی این زنجیره اثر می‌گذارد.
دکتر پل هرمان مولر ۱۲ اکتبر سال ۱۹۶۵ در سن ۶۶ سالگی دیده از جهان فروبست.