در ژآنویه‌ی سال ۲۰۱۴ گونه‌ی جدیدی از دلفین‌ها در رودخانه‌ی آراگوآیان برزیل کشف شد، این کشف به لحاظ اینکه از جنگ جهانی اول تا کنون گونه‌ی جدیدی از دلفین‌ها مشاهده نشده، اهمیت فراوانی دارد. این‌گونه از خویشاوندان دلفین رودخانه‌ی آمازون هستند و با بررسی توالی DNA آن‌ها مشخص شد که در حدود ۲.۰۸ میلیون سال پیش از یکدیگر جدا شده‌اند. تخمین زده می‌شود حدود ۶۰۰ الی ۱۵۰۰ عدد از این دلفین‌ها زنده باشند، توسعه‌ی کشاورزی و شکارچیان غیرمجاز، نسل این جانداران زیبا را تهدید می‌کند.
۲. کژدم وارگان
سال گذشته در غار کوچکی در لبه‌ی شمالی گراندکانیون که به تنوع زیستی گسترده مشهور است، محققان دو نمونه از کژدم وارگان کوچک کور را کشف کردند. اگرچه بدن این موجودات بسیار کوچک شبیه به عقرب است اما دم زهرآگین ندارند و از لحاظ زیست شناختی به خانواده‌ی عنکبوت‌ها مرتبط می‌شوند. غاری که این موجودات در آن زندگی می‌کنند جهت حفظ اکوسیستم زیستی تحت حفاظت قرار گرفته و ورود گردشگران به آن ممنوع است.
۳. قورباغه‌ی نیویورک
سال گذشته به طور رسمی گونه‌ی جدیدی از قورباغه در نیویورک کشف شد. از سال ۱۸۸۲ تا کنون برای اولین بار است که گونه‌ی جدیدی از قورباغه در مناطق شهری کشف می‌شود. خانواده‌ی قورباغه‌ها بسیار گسترده است، ابتدا تصور میشد این قورباغه همان گونه‌ای باشد که در سال ۱۹۳۷ توسط کارل کائوفلدکشف شد، هر چند این‌گونه چندان با کشف کائوفلد مطابقت ندارد اما باز هم به افتخار وی نام رانا کائوفلدی بر آن نهاده شد.
۴. زنبور هری پاتر
آیا موجودات شبح مانند وحشتناکی که روح انسان‌ها را می‌مکیدند را در سری هری‌پاتر به خاطر می‌آورید؟ از این پس نام دِمِنتورهای خیالی در ادبیات زیست شناسی برای همیشه زنده خواهد ماند. Ampulex dementor یا زنبور سوسکی افسانه‌ای، زنبورواره‌ای از تیره‌ی زنبورهای وحشی سوسکی است که در سال گذشته کشف شد. نامگذاری این جاندار به وسیله‌ی کمپین رای‌گیری موزه‌ی تاریخ طبیعی برلین انجام گرفت که با توجه به رفتار وحشتناک این موجود نامگذاری مناسبی به حساب می‌آید. نوع ماده‌ی این زنبور با گزش سوسک‌ها، سمی در بدن آن‌ها منتشر می‌کند که سیستم عصبی سوسک را فلج می‌کند اما عضلات را زنده نگه می‌دارد. پس از آن زنبور سوسک را به لانه‌ی خود حمل کرده و تخم‌های خود را در سر سوسک وارد می‌کند. نوزادان زنبور در بدن سوسک نیمه زنده رشد کرده و راه خود را می‌خورند و بیرون می‌آیند.
۵. سوپرسونوس
سوپرسونوس موجود کوچکی است که برای جفت‌یابی از یکی از پیشرفته‌ترین روش‌ها در طبیعت استفاده می‌کند، دلیل این نامگذاری هوشمندانه به قابلیت فراصوت جالب این جانور باز می‌گردد. سوپرسونوس در زمان جفت یابی امواجی فراصوتی از خود منتشر می‌کند، فرکانس این امواج بالاتر از حد شنوایی شکارچیان است و تا فاصله‌ی زیادی توسط هم‌نوعان وی شنیده می‌شود. سوپرسونوس از خانواده‌ی ملخ‌های شاخک دراز یا جیرجیرک‌های بوته‌ای است که در جنوب آمریکا زندگی می‌کنند.
۶. قارچ دریاهای عمیق
این موجودات یک تغییر عجیب و غریب فیلوژنتیک به شما می‌آیند، آن‌ها نه کاملاً در تیره‌ی شانه‌داران قرار می‌گیرند و نه کاملاً در تیره‌ی گزنده‌داران؛ باید شاخه‌ی مجزایی از درخت زندگی برای آن‌ها در نظر گرفته شود. همانطور که از نامگذاری مشخص است این جانداران قارچ مانند در آب‌های عمیق زندگی می‌کنند، نمونه‌ی اصلی آن‌ها در سال ۱۹۸۶ شناسایی شد اما این‌گونه به میزانی متفاوت است که پس از حدود ۳۰ سال به عنوان یک گونه‌ی جدید شناخته شود.
۷. ملخ دعاخوان
در مقاله‌ای که در ماه مارس سال پیش منتشر شد به ۱۹ گونه‌ی جدید از آخوندک‌ها در هشت کشور از آمریکای مرکزی و جنوبی اشاره شده است. رنگ‌آمیزی بدن این آخوندک‌ها آن‌ها را به خوبی در شاخ و برگ کف جنگل مخفی می‌کند تا بدون دیده شدن به سمت شکار حرکت کنند. دو عدد از گونه‌های کشف شده به نام دختران نویسنده‌ی مقاله، یکی به نام معاون رئیس جمهور سابق آمریکا ال‌گور و یکی به نام کاشف جیمز استفان فوست و مجریان تلویزیون کریس و مارتین کرات نامگذاری شدند.
۸. نهنگ غواص در آب‌های عمیق
اولین گونه از این وال‌ها حدود ۵۰ سال پیش شناسایی شدند اما پس از آن برای دو سال نمونه‌ی دیگری از آن‌ها دیده نشد. این‌گونه به عنوان عضوی از نژادهای دیگر نهنگ‌ها شناخته می‌شدند اما پس از به گل نشستن یکی از آن‌ها و انجام آزمایش‌های ژنتیک روی آن، در گونه‌ای مجزا طبقه‌بندی شدند.
۹. حلزون دو جنسه
در ماه اکتبر گونه‌ی جدیدی از حلزون کشف شد که تا پیش از این تصور میشد به گونه‌ای که سال ۱۸۸۴ در تایوان کشف شده متعلق باشد، اما با توجه به هرمافرودیت بودن این‌گونه دانشمندان تصمیم گرفتند آن را در خانواده‌ای مجزا دسته‌بندی کنند.
۱۰. پرندگان در معرض تهدید
در ماه ژوئیه گروه بین‌المللی زندگی پرندگان در حیات وحش ۳۶۱ گونه جدید از پرندگان را به رسمیت شناخت. تا پیش از این بسیاری از این پرندگان را جزئی از گونه‌هایی دیگر به حساب می‌آوردند و به همین دلیل تعداد آن‌ها بیشتر از میزان در معرض خطر انقراض قلمداد میشد، با جدا سازی این‌گونه از نظر زیستی و مطالعه‌ی جداگانه روی آن‌ها می‌توان تلاش‌های مناسبی برای حفاظت از این گونه‌های نادر انجام داد.