هندریک آنتون لورنتز در تاریخ ۱۸ جولای سال ۱۸۵۳ در شهر آرنهم هلند متولد شد. زمانی که ۹ سال داشت مادرش را از دست داد که در روحیه وی تاثیر منفی بسیاری گذاشت. بعد از پایان دوره دبستان و راهنمایی وارد مقطع دبیرستان شد و در این دوره استعداد خارق‌العاده خود را بروز داد. وی نه تنها به سرعت در مباحث مختلف علمی توانست تسلط کافی پیدا کند، در زبان‌های خارجی نظیر آلمانی، انگلیسی و فرانسه نیز مسلط شد.
هندریک لورنتز سال ۱۹۷۰ در امتحان ورودی دانشگاه شرکت کرد و مجوز ورود به دانشگاه را کسب کرد. هندریک تحصیلات دانشگاهی را در دانشگاه لیدن در رشته ریاضیات و فیزیک آغاز کرد و از ابتدا به شدت تحت تاثیر فردریک کایرز استاد ستاره شناسی دانشگاه قرار گرفت و تحت توصیه‌های وی فیزیک را به عنوان رشته اصلی خود برگزید و ادامه داد.
سال ۱۹۷۱ و تنها بعد از یکسال هندریک توانست مدرک کارشناسی خود را دریافت و فارغ التحصیل شود. سپس بصورت هم زمان در یک مدرسه شبانه به تدریس ریاضیات و تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه لایدن پرداخت. هندریک خیلی زود دوره‌ی کارشناسی ارشد خود را نیز به پایان رساند و وارد دوره‌ی دکترا شد. وی سرانجام سال ۱۸۷۵ دکترای خود را از دانشگاه لایدن دریافت کرد. هندریک آنتون لورنتز سال ۱۸۷۷ در حالی که تنها ۲۴ سال سن داشت به عنوان رئیس دپارتمان فیزیک دانشگاه لایدن انتخاب شد.
دکتر لورنتز ۲۰ سال نخست حضور در دانشگاه لایدن بیشتر زمان تحقیقات خود را روی نظریه‌ی الکترو مغناطیس برای تشریح ارتباط الکتریسیته، مغناطیس و نور قرار داد و بعد از آن وسعت تحقیقات خود را بیشتر کرد و دستاوردهای مهم بسیاری را در خصوص هیدرودینامیک و نسبیت عام برجای گذاشت. سال ۱۸۹۶ پیتر زیمان از شاگردان دکتر لورنتز پدیده زیمان را به کمک وی کشف کرد و دکتر لورنتز از لحاظ تئوری این پدیده را تشریح کرد و در نتیجه این کار علمی، سال ۱۹۰۲ هر دوی آنها مفتخر به دریافت جایزه نوبل فیزیک شدند. اثر زیمان در فیزیک به شکافتگی خطوط طیفی اتم‌ها در حضور میدان مغناطیسی گفته می‌شود. این پدیده کاربردهای مهمی در تشدید مغناطیسی هسته‌ای (NMR) و تصویرسازی تشدید مغناطیسی (MRI) دارد.
سرانجام دکتر هندریک آنتون لورنتز در تاریخ ۴ فوریه سال ۱۹۲۸ در سن ۷۴ سالگی دیده از جهان فروبست.