۷ فوریه سال ۱۹۱۵ اولف فون اویلر در یک خانواده کاملا دانشمند متولد شد؛ پدرش هانس فون اویلر چپلین استاد شیمی و یکی از دانشمندان سرشناس آن زمان بود و مادرش آسترید کلو استاد گیاه شناسی و زمین شناسی بود. پدر اولف فون اویلر اصلیتی آلمانی داشت و وی نیز سال ۱۹۲۹ موفق شد جایزه نوبل شیمی را کسب کند و یکی از مورد احترام‌ترین شیمیدانان عصر خود بود.
از سمت مادری در کنار این که مادر اولف خود یک دانشمند بزرگ و استاد گیاه شناسی و زمین شناسی به شمار می‌رفت، پدر بزرگش، پر تئودور کلو، یکی از شیمیدانان بزرگ عصر خود بود که شهرت ایشان بخاطر کشف عناصری نظیر تولیوم و هولمیوم است. پدرِ پدربزرگِ مادری اولف نیز دانشمند بزرگ لئونارد اویلر است که یکی از بزرگترین ریاضیدانان و فیلسوفان قرن ۱۸ میلادی است. در واقع اولف فون اویلر در خانواده‌ای بدنیا آمد که نام بزرگان بسیاری در آن به چشم می‌خورد و نزد پدر و مادری دانشمند پرورش یافت و جای تعحب نیست که اولف نیز به علم علاقه‌مند بود و راه پدر و مادرش را ادامه داد.
اولف سال ۱۹۲۲ وارد دانشگاه پزشکی کارولینسکا در سوئد شد و سال ۱۹۳۰ با دفاع از پایان نامه‌ی خود دکترا گرفت. سپس اولف به عنوان استادیار رشته‌ی داروشناسی دانشگاه انتخاب شد، یک سال بعد برای دوره فوق دکترا به انگلستان رفت و زیر نظر سر هنری دیل در لندن به تحصیل پرداخت و بعد از آنجا برای تکمیل دوره فوق دکترای خود به بلژیک و آلمان سفر کرد.
دکتر اولف فون اویلر به شدت به سفر علاقه داشت و همین موضوع باعث شد به شهرهای مختلف سفر کند و دوره‌های تکمیلی و تخصصی نظیر بیوفیزیک و بسیاری دیگر را زیر نظر استاتید بزرگ آن زمان به پایان برساند. مهمترین دستاورد علمی دکتر اولف فون اویلر مربوط به پیام‌رسان‌های عصبی است که جایزه‌ی نوبل پزشکی سال ۱۹۷۰ به همین دلیل به ایشان اهدا شد. پیام‌رسان‌های عصبی مواد شیمیایی خاصی هستند که در بدن جانداران زنده تولید می‌شوند و پیام‌های عصبی را با عبور از فضای سیناپس یا همایه، از یک سلول عصبی یا نورون به سلول هدف می‌رسانند و به عبارتی هدف انتقال پیام‌های عصبی را برعهده دارند.
دکتر اولف فون اویلر سرانجام در تاریخ ۹ مارچ سال ۱۹۸۳ در سن ۷۸ سالگی دیده از جهان فروبست، از وی چهار فرزند برجای ماند که هر یک از آنها نیز از دانشمندان خوشنام در حوزه‌های گوناگون به شمار می‌روند.