یوهانس ینسن در تاریخ ۲۵ ژوئن سال ۱۹۰۷ در شهر هامبورگ متولد شد. بعد از پایان دوره‌ی دبستان و دبیرستان تحصیلات دانشگاهی را در رشته‌های فیزیک، ریاضیات، شیمی و فلسفه در دانشگاه‌های آلبرت لودویگز و دانشگاه فرایبورگ آغاز کرد و در خلال سال‌های ۱۹۲۶ تا ۱۹۳۱ تحصیلات خود را تکمیل کرد.
یوهانس ینسن با کمی تاخیر در سال ۱۹۳۲ دکترا گرفت. دکتر ینسن کار خود را سال ۱۹۳۷ و با تدریس در دانشگاه هامبورگ شروع کرد و سال ۱۹۳۹ از احتمال استفاده از انرژی اتمی در ساخت سلاح‌های جنگی خبر داد و از همان سال در پروژه باشگاه اورانیوم مشغول به کار شد.
پروژه باشگاه اروانیوم یک طرح تحقیقاتی در آلمان نازی برای ساخت بمب اتمی بود، اما پیشرفت آنها بسیار عقب‌تر از متفقین بود و سرانجام آمریکایی‌ها توانستند این سلاح مخرب را بسازند. در خلال جنگ جهانی دوم دکتر ینسن یکی از دانشمندان اصلی پروژه‌ی باشگاه اورانیم بود و بعد از پایان جنگ نیز در آلمان باقی ماند، در دانشگاه‌های این کشور به تدریس فیزیک مشغول شد و بعد از چند سال به عنوان استاد مهمان در دانشگاه‌های آمریکا نظیر دانشگاه فنی کالیفرنیا نیز به تدریس پرداخت.
در کنار تمام تحقیقات علمی که دکتر ینسن در خصوص انرژی هسته‌ای انجام داد می‌توان از مدل پوسته هسته‌ای به عنوان مهم‌ترین دستاورد علمی وی یاد کرد. این مدل در فیزیک و شیمی هسته‌ای بر اساس اصل طرد پائولی نحوه‌ی قرار گیری ذرات در ترازهای انرژی در هسته اتم را تشریح می‌کند و این مدل کمک بسیار زیادی به دانشمندان برای بررسی رفتار هسته اتم کرده است. دکتر ینسن این مدل را به همراه ماریا گوپرت میر در سال ۱۹۴۹ و چند سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم به جامعه‌ی علمی جهان ارائه کرد و به خاطر همین مدل نیز هر دوی آنها در سال ۱۹۶۳ مفتخر به دریافت جایزه نوبل فیزیک شدند.
دکتر ینسن تقریبا تا پایان عمر به تحقیق و تدریس در علم فیزیک ادامه داد و سرانجام در تاریخ ۱۱ فوریه سال ۱۹۷۳ در شهر هایدلبرگ دیده از جهان فروبست.