همه چیز با پای پیاده دست یافتنی ست اگر پشتکار و ایمان داشته باشید

مایه اش یک خیابان درختی است، شاید هم یک مسیر برگ پوش یا برف پوش در دل یک بوستان. نه مربی می خواهد، نه وسیله تمرین و پوشش آنچنانی و نه آبی که زلالی اش را با اشک چشم قیاس کندتا بتوان دل داد به غوص در آن.

آدم حاشیه همین پیاده روی بیخ گوش خانه اش را بگیرد و یواش یواش سرازیر شود، سمت طاقی برگ ها و شاخه های بوستان محل، کفایت می کند. اولش باریکه ای از نمای آجری یک ساختمان یا هاله ای از یک چراغ را نشان می کند تا نم نم خودش را به پایشان برساند، بگیر یک ربع زمان ببرد. بعد خوش خوشک از زیر همان طاقی شاخ و برگ برمی گردد و فردا و فرداهایش روشنای چراغ را رد می کند تا خیابان درختی پایین بوستان؛ یک ربع می شود 20 دقیقه و بعد هم بیشتر تا هر روز آهنگ پاها تند تر شود.

یک وقت می بیند از زیر نگاه سنگی مجسمه میدان هم گذشت و آسمان نیلی شب یادش انداخت خستگی باید کم کم در رگ و پی پاهاش دویده باشد. جان آدم خسته نباشد، بگذار آسمان هم چادر سُرمه ای اش را پهن کند روی سر شهر.

این حال و هوای ورزشی است که نه شب می شناسد و نه روز. نه وقت دارد و نه بی وقت. نه باشگاه می خواهد و نه هزینه های هنگفت؛ ابایی از افتادن در چرخ شبانه روز ندارد؛ تازه ورزشکارش هم می شود ورزشکار فصل «همیشه باغ و بهار». یعنی آخر خوش اقبالی. افتادن روی غلتک پیاده روی در شهر؛ امتحانش مجانی است.

 

خلق اثر هنری سه بُعدی در خیابان با استفاده از مواد بازیافتی

آرتور بوردالو، هنرمند پرتغالی است که به خلق آثار هنری در خیابان می‌پردازد و نام هنری Bordalo II را برای خود برگزیده است. او از ترکیبی از سبک‌ها برای خلق چشم‌اندازهای خیابانی و محیطی استفاده می‌کند.